Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

W skład Modelu wsparcia wchodzą narzędzia diagnostyczne (wraz ze sposobem postępowania), umożliwiające ocenę indywidualnych możliwości i umiejętności osób po przebytym kryzysie psychicznym, opis metod środowiskowego wsparcia beneficjentów oraz opis dobrych praktyk w zakresie ułatwiania zatrudnienia, kontakty z pracodawcą, szkolenia zawodowe, jak i wspomaganie asystenckie. Instytucje działające w ramach systemu realizują określone elementy procesu wyprowadzania osoby po chorobie psychicznej ze społecznej izolacji. Oferują konkretne działania pomocowe: leczenie poprzez udział w grupach środowiskowego wsparcia, terapię indywidualną, porady prawne, szkolenia zawodowe, a także zatrudnienie.

Ze względu na specyfikę problemu istotne jest, aby działania wdrożeniowe były administrowane przez lokalnego koordynatora systemu współdziałania. Najlepiej, by był to podmiot zajmujący się bezpośrednio wspieraniem osób po kryzysie psychicznym, np. szpital psychiatryczny z rozwiniętym systemem oddziaływań środowiskowych, środowiskowy dom samopomocy, lokalne stowarzyszenie, bądź jednostka specjalistyczna (ośrodek wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi). Przed rozpoczęciem wdrożenia konieczne jest ustalenie niezbędnego zakresu wsparcia dla osób po chorobie psychicznej, funkcji, jakie w procesie wdrożenia pełnią poszczególne podmioty oraz ustalenie mechanizmów współpracy pomiędzy partnerami (określenie osób koordynujących, środków komunikacji i źródeł finansowania poszczególnych działań). W działania wdrożeniowe powinni być włączeni także przedstawiciele lokalnych samorządów.

Innowacyjność rezultatu zdaniem eksperta polega na tym, że każdy z podmiotów wypełnia swoje zadania w ramach lokalnego systemu współdziałania. Dzięki współpracy partnerów możliwe jest dokonanie realnej zmiany w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym osób, które przeszły chorobę psychiczną, o ile działania te będą się wzajemnie uzupełniały, a ich skuteczność będzie mierzona zakładanymi wskaźnikami.