Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Celem rezultatu jest reintegracja zawodowa osób skazanych, realizowana przy wsparciu służby więziennej, kuratorów, organizacji szkoleniowych, organizacji pozarządowych i służb zatrudnienia. Rezultat opiera się na zastosowaniu outplacementu podczas wprowadzania skazanych na rynek pracy. Readaptacja skazanych stanowi jednolity proces, niezależny od instytucji prowadzącej. Proces resocjalizacji zakłada wspólną odpowiedzialność wszystkich instytucji za cały rezultat końcowy, a nie tylko za określony jego obszar.

Pierwszy etap realizacji modelu to wczesna diagnoza skazanego, przeprowadzona przez wychowawcę, psychologa penitencjarnego, kuratora w Punkcie Aktywizacji Zawodowej lub doradcę zawodowego w Powiatowym Urzędzie Pracy, która pozwala określić bariery w reintegracji zawodowej. Następnie zawierany jest kontrakt pomiędzy skazanym a doradcą zawodowym, określający sposoby realizacji odpowiednich planów zawodowych (w tym szkoleń). Może on być podpisany jeszcze w czasie odbywania kary, a później kontynuowany po jej zakończeniu. Realizacja postanowień kontraktu - edukacji szkolnej, kursów doskonalących, kursów przekwalifikowujących, kursów kwalifikacyjnych, szkoleń pomocniczych, treningów i warsztatów, doradztwa zawodowego, poruszania się po rynku pracy (aplikacje, pisanie życiorysów, rozmowy kwalifikacyjne itp.), jak również usługi pośrednictwa pracy i informacji zawodowej - może być nadzorowana przez dowolną instytucję, co jest możliwe dzięki stosowaniu tej samej metodologii. Model przewiduje również opiekę mentorską doradcy zawodowego, przygotowanego do pracy ze skazanym.

W skład rezultatu wchodzi Arkusz Indywidualnego Planu Rozwoju Zawodowego (PROZA) - czyli dokumentacja zawierająca diagnozę potrzeb edukacyjnych, diagnozę mocnych stron i predyspozycji zawodowych oraz informacje na temat poziomu istotnych cech osobowościowych i znajomości aktywnych metod poszukiwania pracy. Arkusz umożliwia usprawnienie pracy służb zatrudnienia oraz kuratorów i szybsze rozwiązanie problemu skazanego. Kolejnym elementem modelu są Punkty Aktywizacji Zawodowej przy Zespołach Kuratorskiej Służby Sądowej, gdzie skazani mogą skorzystać z usług doradztwa zawodowego. Doradcami są przeszkoleni kuratorzy wchodzący w skład specjalistycznych zespołów problemowych. W ramach rezultatu wypracowano modele szkoleniowe dla doradców zawodowych, psychologów penitencjarnych, kuratorów zawodowych, pracowników instytucji publicznych oraz programy szkoleń zawodowych i warsztatów dla skazanych.

System wsparcia jest przeznaczony dla instytucji zajmujących się reintegracją zawodową skazanych (Służba Więzienna, Kuratorska Służba Sądowa, Powiatowe Urzędy Pracy, instytucje edukacyjne i szkoleniowe, niepubliczne służby zatrudnienia, ośrodki terapeutyczne). Metodologia systemu może być jednak adaptowana zgodnie z wymaganiami każdej grupy społecznej, np. imigrantów czy niepełnosprawnych. W takim przypadku konieczne jest określenie najistotniejszych barier dla danej grupy i dopasowanie stosowanych narzędzi (PROZA, procedury wymiany informacji, zakres informacji) do specyficznych potrzeb odbiorców. Poszczególne elementy składowe systemu mogą być stosowane oddzielnie, jednak wówczas nakłady będą zbyt wysokie w stosunku do potencjalnych efektów. Wdrożenie systemu wymaga nakładów na szkolenia doradców, psychologów i kuratorów oraz na stworzenie Punktów Aktywizacji Zawodowej (wyposażenie, koszty utrzymania i funkcjonowania). Pełne wdrożenie systemu trwa minimum dwa lata, jednak struktury zaczynają funkcjonować już po roku (czas potrzebny na wykształcenie doradców zawodowych).